Iedereen kent het beeld: er lag een paar weken geleden zoveel sneeuw, dat sommige auto’s gewoon niet wegkwamen. De grootste fout die automobilisten dan maken is, dat ze harder en harder gas gaan geven. Daardoor komen ze vaster en vaster te zitten. Vanaf de bestuurdersplek is het probleem niet op te lossen. Er moeten mensen van buitenaf bij komen.
Het CDA lijkt vast te lopen in de opiniepeilingen. Daar zijn tal van redenen voor aan te wijzen, die allemaal kloppen. De gekozen partijleider is weg, de gekozen partijvoorzitter is weg, de fractieleider was ook niet de eerste keus en de toppositie wordt ingenomen door iemand die niet rechtstreeks gekozen is. Dat is allemaal volstrekt on-CDA-achtig, maar het is niet anders.
Een schijnoplossing is gas geven. Als de kar eenmaal vastgelopen is, kun je hem niet zonder meer lostrekken. Er moeten verse hulptroepen bij, en dat kan even duren. Maar ze komen eraan. Er is heel veel talent binnen het CDA. Op scholingscursussen, tijdens trainingen en debatwedstrijden blijkt dat telkenjare. In alle lagen, van afdelingsbesturen tot en met het kabinet zit talent.
Uit tal van sites en disussiegroepen is op te maken, dat velen nog zoekende zijn naar de manier waarop zij hun talent kunnen inzetten. Het partijbestuur heeft daarbij een ferme knoop doorgehakt. Uniek in de geschiedenis van de parlementaire geschiedenis is de procedure om tot een voorzitter te komen: iedereen die aan een aantal minimumvoorwaarden voldoet, mag meedoen. Dat moet stimulerend werken. In principe kan iedereen bijdragen, zeker als deze systematiek voortgezet kan worden.
Als ik dit schrijf, is Mubarak net enkele uren afgetreden. Vanuit Egypte bereikten ons de afgelopen dagen de beelden van een zich vrijvechtende bevolking. ‘In democracies the people are sovereign’, klonk het voortdurend, en daarom moest het oude bestuur verdwijnen.
Als de nieuwe voorzitterscampagne van het CDA een voorbeeld is van optimale partijdemocratie, waarin iedereen ‘van onderop’ een kans heeft om tot op het hoogste niveau bij te dragen aan het welzijn van de partij, dan is dat de weg omhoog. Dan ontstaat er ruimte voor een frisse en spontane periode, waarin het van hoog tot laag over de wezenlijke zaken kan gaan.
De vastgelopen kar is nog niet vervangen, er is nog geen nieuwe koets, geen nieuwe ploeg vers bloed maar het begin is er. De voorzittersverkiezingen zijn veelbelovend.
